Εις τον τόπον μας δεν αρκεί να γνωρίζει να γράφει κανείς, πρέπει να γνωρίζουν και οι άλλοι να διαβάζουν.. και όμως.. Αν έχεις ένα κήπο και μια βιβλιοθήκη, έχεις όλα όσα σου χρειάζονται! Τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας.
Προσωπικά, πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης. Γιατί; Θυμάμαι την πρώτη φορά που μπήκα μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο και ανέπνευσα εκείνο το άρωμα χαρτιού και μαγείας που, περιέργως, κανένας ποτέ δεν σκέφτηκε να εμφιαλώσει… σαγηνεύτηκα από την ευωδία και αναλογίστηκα τότε… Το να διαβάζεις τα καλά βιβλία είναι σαν να συνδιαλέγεσαι με τους άριστους των περασμένων αιώνων… γι΄ αυτό…
Διάβαζε για να ζήσεις. ΔΙΑΒΑΖΕ!! Από μικρή ηλικία λοιπόν διαβάζω… Διαβάζω όπως η φλόγα διαβάζει το ξύλο… Το να διαβάζεις όμως χωρίς να στοχάζεσαι είναι σαν να τρως χωρίς να χωνεύεις. Ο πραγματικός σκοπός των βιβλίων είναι να παγιδεύσει το μυαλό για να το αναγκάσει να σκεφτεί μόνο του. Θα σε αφήσει με το ερώτημα: «Πώς ο συγγραφέας το γνώριζε αυτό για μένα;» Είναι ένα βιβλίο κατάλληλο για να σκοτώνει το χρόνο εκείνων που τον προτιμούν νεκρό. Υπάρχει άραγε χρόνος; και μπορούμε να φτιάξουμε μια μηχανή γι΄ αυτόν;
Ποιος σας είπε λοιπόν ότι δεν έχουν φτιαχτεί ακόμα μηχανές του χρόνου; Ήδη υπάρχουν. Λέγονται βιβλία!!
Αυτό ποθούμε να πράξουμε με τούτο το γραπτό έργο!
