«’Αν έχεις ένα κήπο και μια βιβλιοθήκη, έχεις όλα όσα σου χρειάζονται! Τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας…
Προσωπικά, πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης…γιατί Θυμάμαι την πρώτη φορά που μπήκα μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο και ανέπνευσα εκείνο το άρωμα χαρτιού και μαγείας που, περιέργως, κανένας ποτέ δεν σκέφτηκε να εμφιαλώσει, σαγηνεύτητκα από την ευωδία και αναλογίστηκα τότε… Το να διαβάζεις τα καλά βιβλία είναι σα να συνδιαλέγεσαι με τους άριστους των περασμένων αιώνων, γι΄ αυτό … Από μικρή ηλικία λοιπόν διαβάζω. Διαβάζω όπως η φλόγα διαβάζει το ξύλο…
Το να διαβάζεις όμως χωρίς να στοχάζεσαι είναι σαν να τρως χωρίς να χωνεύεις… Πες μου λοιπον, Τι διαβάζεις να σου πω ποιος είσαι.
Όπου καίνε βιβλία, στο τέλος καίνε και ανθρώπους.Υπάρχουν όμως και χειρότερα εγκλήματα από το να καις βιβλία. Ένα από αυτά είναι να μη τα διαβάζεις.
Ο πραγματικός σκοπός των βιβλίων είναι να παγιδεύσει το μυαλό για να το αναγκάσει να σκεφτεί μόνο του… θα σε αφήσει με το ερώτημα: «Πώς ο συγγραφέας το γνώριζε αυτό για μένα;» Οι άνθρωποι που αγαπάνε τα βιβλία δεν έχουν πολλές ανάγκες και, κυρίως, δεν έχουν ηλίθιες ανάγκες. Το χειρότερο σημάδι των καιρών μας όμως είναι ότι το χαρτί της τουαλέτας γίνεται όλο και πιο χοντρό, ενώ το χαρτί των βιβλίων όλο και πιο λεπτό…
Είναι ένα βιβλίο κατάλληλο για να σκοτώνει το χρόνο εκείνων που τον προτιμούν νεκρό… υπάρχει άραγε χρόνος; και μπορούμε να φτιάξουμε μια μηχανή γι΄ αυτόν;
Ποιος σας είπε λοιπόν ότι δεν έχουν φτιαχτεί ακόμα μηχανές του χρόνου; Ήδη υπάρχουν. Λέγονται βιβλία!!»
