Ἡ μη-ύπαρξη μετά τον θάνατο δέν μπορεῖ νά εἶναι διαφορετική ἀπό αὐτήν πρίν τή γέννηση.Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δέν ἀντέχουν νά κάτσουν στήν ἐκκλησία οὔτε γιά μία ὥρα την Κυριακή. Πώς ὑποτίθεται ὅτι θά μποροῦσαν νά ζήσουν σε κάτι πολύ παρόμοιο γιά μία αἰωνιότητα;!
Μερικές φορές συγχαίρουμε τον ἑαυτό μας τή στιγμή πού ξυπνᾶμε ἀπό ἕνα κακό ὄνειρο. Μπορεῖ νά γίνεται το ἴδιο καί τή στιγμή μετά τον θάνατο.Ἄν ἕνας ἄνθρωπος μπορεῖ νά γεφυρώσει το κενό ἀνάμεσα στή ζωή καί στό θάνατο, ἄν μπορεῖ νά συνεχίσει νά ζεῖ ἀφοῦ ἔχει πεθάνει, ἴσως νά ἦταν σπουδαῖος.
Το μυστήριο ὑπάρχει σ’ αὐτήν τή ζωή. Ἡ πραγματικότητα εἶναι στήν ἄλλη.Ἡ ζωή εἶναι ἕνα κλάσμα του δευτερολέπτου. Πόσο λίγος χρόνος γιά νά προετοιμαστεῖς γιά την αἰωνιότητα! Ἄν θάνατος σήμαινε νά ἀφήσεις τή σκηνή γιά λίγο, ὅσο χρειάζεται γιά νά ἀλλάξεις κουστούμια καί νά γίνεις ἕνας καινούργιος χαρακτῆρας, θά ἔκανες πιό γρήγορα; Ἡ θά καθυστεροῦσες;!
Τώρα πού πλησιάζουν οἱ μέρες τῶν μεγάλων ἑορτῶν, παρατηρῶ σέ σχέση μέ τά προηγούμενα χρόνια μιά ἐντονότερη προσέλευση τοῦ κοινοῦ στίς ἐκκλησίες. Καί ὄχι μόνον κατά τίς λειτουργίες. Στά διάφορα ἐκκλησάκια καθημερινά γίνεται τό «πατεῖς με πατῶ σε». Ὁ κοσμάκης ἀπελπισμένος μπαίνει στήν ἐκκλησία ν᾽ ἀνάψει ἕνα κεράκι. Ἄς μή θεωρηθεῖ βλασφημία: Μέ ἕνα κεράκι τῶν 20 λεπτῶν ἀγοράζεις ἐλπίδα. Ὁ κόσμος, προσκυνᾶ τούς πολιτικούς, ἔχει ἀρχίσει νά προσκυνᾶ τούς ἁγίους. Οἱ ἅγιοι κι ἄν δέν σοῦ δώσουν τίποτε, τουλάχιστον δέν θά σοῦ πάρουν. Ὡστόσο, πάντα δίνουν κάτι σημαντικό στόν ἀπογοητευμένο καί ἀποθαρρυμένο ἑλληνικό λαό: Κουράγιο καί πίστη σ᾽ ἕνα θαῦμα. Πώς θά ᾽ἔρθουν καλύτερες μέρες. Κι ἄν ὄχι καλύτερες, τουλάχιστον μή… χειρότερες!
Ὁ κόσμος θέλει κάπου νά στηριχθεῖ. Κι ὅσο κι ἄν φαίνεται περίεργο στηρίζεται στό ἄϋλο, σέ μιά ἐξ ὕψους ἀρωγή, ὅπως συμβαίνει μέ τούς ναυτικούς μας σέ μεγάλη θαλασσοταραχή.Εἶναι εὔκολο νά πετᾶμε καί νά πουλᾶμε ἐξυπνάδες γιά τήν ἀφελῆ πίστη τοῦ κουτοῦ λαοῦ. Πῶς μπορεῖς νά πιστεύεις σέ κάτι πού δέν βλέπεις, ἀπορεῖ ὁ σκεπτικιστής. Ἔχει δώσει σ᾽ αὐτό μιά συγκλονιστική ἀπάντηση ὁ Βίκτωρ Οὑγκώ:
«Τά μάτια δέν βλέπουν καλά τό Θεό, παρά μόνο μέσα ἀπό τά δάκρυα». Τήν ἀνάγκη τῆς θρησκείας τή νιώθεις πιό ἔντονα, ὅταν εἶσαι ναυάγιο.
Ὁ μόνος ἀγῶνας ποῦ ὁ κάθε Χριστιανός καλεῖται νά διεξάγει εἶναι ὁ ἀγῶνας της πίστης.Ἐάν εἶσαι σε κάποιον ἄλλο ἀγῶνα, τότε εἶσαι σε λάθος ἀγῶνα! Δέν ὑπάρχει λόγος νά ἀγωνίζεσαι ἐνάντια στόν διάβολο – ὁ Ιησούς ἤδη τον νίκησε.
Δέν χρειάζεται νά ἀγωνίζεσαι ἐνάντια στήν ἁμαρτία – ὁ Ιησούς εἶναι ἡ θεραπεία γιά την ἁμαρτία.
Ὑπάρχει, ὅμως, ὁ ἀγῶνας της πίστης – διότι ὑπάρχουν ἐχθροί καί ἐμπόδια στήν πίστη μας.Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός στήν πίστη μας εἶναι ἡ ἄγνοια του Λόγου του Θεοῦ. Στήν πραγματικότητα ὅλα τα ἐμπόδια στήν πίστη μας ἑστιάζονται σ’ αὐτή την ἄγνοια – διότι δέν μπορεῖς νά πιστέψεις πιό πέρα ἀπό το τι γνωρίζεις ἀπό τον Λόγο του Θεοῦ.
Ἡ πίστη σου, ὅμως, θά αὐξηθεί αὐτόματα σάν γνωρίζεις καί καταλαβαίνεις τον Λόγο του Θεοῦ καλύτερα…
“ξεύρομεν δέ ὠτί ὁ Υιός του Θεοῦ ἦλθε καί ἔδωκεν ἧς ἡμᾶς νόησιν, διά νά γνωρίζωμεν τον ἀληθινόν· καὶ εἴμεθα ἕν τῷ αληθινώ, ἐν τῷ Υἱῷ αὐτοῦ Ιησού Χριστῷ. Οὗτος εἷναι ὁ ἀληθινός Θεός καὶ ἡ ζωή ἡ αἰώνιος…
Ἀληθῶς, ἀληθῶς σας λέγω ὅτι ὁ ἀκούων τον λόγον μου καί πιστεύων ᾖς τον πέμψαντα με ἔχει ζωήν αἰώνιον, καί ᾖς κρίσιν δέν ἔρχεται, ἀλλά μετέβη ἐκ του θανάτου ᾖς την ζωήν.”
Με ἐκτίμηση,
Κωσταντινος Ν. Μουρούτης