ΑδαεΙς καὶ περιορισμένης ἑλληνομάθειας διανοητές, συνεπαρμένοι ἀπὸ τὸ πανάρχαιο ἀλλὰ δῆθεν νεοφανὲς ὅραμα τοῦ «παγκόσμιου χωριοῦ» (πὰντα ἡ «χωριατιὰ» στὸ μυαλό τους!), ἐκφράζονται μειωτικὰ γιὰ τὴν ἔννοια τοῦ ἔθνους καὶ ὡς αὐθεντικοὶ ἀπόγονοι τῆς Μαντάμ Σουσοῦς τοῦ Δημήτρη Ψαθᾶ θὰ τὸ θεωροῦν «τσοκαρία»!
Τὸ ἔθνος ὅμως εἶναι βαθύρριζη ἔννοια. Κάνοντας μιὰ ἀνατροπὴ γραμμάτων ἡ λέξη ἔθνος μετασχηματίζεται σὲ ἔνθεος ἀπ’ ὅπου καὶ τὸ ἔνθους καὶ ὁ ἐνθουσιασμός. Εἶναι δηλαδὴ κάτι ποὺ γεννᾶ –τουλάχιστον γεννοῦσε– ἕναν ἄκρατο καὶ ἀκράτητο ἐνθουσιασμὸ καὶ μιὰ παρόρμηση γιὰ αὐτοθυσιασμό. Γιὰ τὴ γένεση τῶν ἐθνῶν καὶ γιὰ τὴ μορφοποίησὴ τους σὲ κράτη ἀνεξάρτητα, αὐτόνομα, αὐτοδιοίκητα χύθηκε τὸ αἷμα κρουνηδόν. Γιὰ τὸ «παγκόσμιο χωριὸ» ἤ γιὰ τὸ «εὐρωπαϊκὸ χωριὸ» κανείς δὲν ἔχει τὴ διάθεση νὰ αὐτοθυσιαστεῖ. Καὶ τὸ κράτος ποὺ θὰ ὑποστείλει τὴ σημαία τῆς ἐθνικῆς του ὑπερηφανείας πέπρωται μελλοντικὰ νὰ ἀκρωτηριαστεῖ ἤ νὰ αὐτοχειριαστεῖ.
Ἄν γιὰ τὴν ἐθνικὴ τους τιμὴ ἔδωσαν τὴ γλυκιὰ τους ζωὴ τὰ εὐγενέστερα τέκνα ὅλης τῆς γῆς, γιὰ τὴ λεγόμενη Εὐρωπαϊκὴ Ἔνωση οὐδεὶς διατίθεται νὰ δώσει ρανίδα αἵματος πλὴν τῶν μεγάλων ποσοτήτων αἵματος ποὺ τὰ ἐπιτήδεια γραφεῖα τῶν Βρυξελλῶν μᾶς ροφοῦν καθημερινῶς.
Ὅλοι κατανοοῦν ὅτι ἡ Ἑνωμένη μὲ «οὔχου» Εὐρὼπη εἶναι μιὰ οἰκονομικὴ κατασκευὴ –καὶ δευτερογενῶς πολιτικὴ καὶ πολιτιστικὴ– ποὺ μπορεῖ ἁπλῶς νὰ μᾶς δυναστεύει χωρὶς τὴ βία τῶν ὅπλων. Ἀλλὰ ἄν χρειαστεῖ, μπορεῖ μελλοντικὰ καὶ αὐτὴ νὰ χρησιμοποιηθεῖ.
Πρὸς τὸ παρόν χρησιμοποιεῖται τὸ οἰκονομικὸ πνίξιμο. Ὅσα κράτη δυστροποῦν πρὸς τὶς ὑποδείξεις, ὑποχρεώνονται κάποια στιγμὴ σὲ μεγάλες ἐπικύψεις, μὲ ἄλλα λόγια σὲ ἐξευτελιστικὰ προσκυνήματα ποὺ ξεπερνοῦν σὲ ἀριθμὸ τὰ εὐλαβικὰ προσκυνήματα τῶν πιστῶν πρὸς τὴν Παναγία τῆς Τήνου. Ἦταν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ φανερὸ ὅτι τὸ πολιτικὸ μόρφωμα τῆς Ἑνωμένης Εὐρὼπης ἀποσκοπεῖ στὴ δημιουργία δύο οἰκονομικῶν ζωνῶν.
Στὴ μιὰ ζώνη τοῦ κέντρου καὶ τοῦ βορρᾶ θὰ ζοῦν ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν τὴν ἀξίωση αὐτοὶ νὰ ζοῦν καλὰ καὶ στὴν ἄλλη ζώνη, τοῦ νότου ἤ τὴ μεσογειακὴ, νὰ ζοῦν ἄνθρωποι μὲ χαμηλότερες βιοτικὲς ἀπαιτήσεις. Ἕνα τέτοιο σχῆμα ἀποτελεῖ σάρκωση τῶν ὁραμάτων τῆς Μεγάλης Γερμανίας, ποὺ κινεῖται μεθοδικὰ πρὸς τὴ δημιουργία ἑνὸς Δ΄ Ράιχ, χωρὶς νὰ χυθεῖ αἷμα, τουλάχιστον γερμανικὸ.
Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀποκλείεται νὰ χυθεῖ στὸ μέλλον. Εἶναι ἀφέλεια νὰ πιστεύουμε ὅτι τὸ ἀποσχιστικὸ κίνημα τῆς Καταλονίας ὀφείλεται ἀποκλειστικὰ στὶς ἐθνικιστικὲς τάσεις τῶν Καταλανῶν. Ἦταν μιὰ κίνηση διαφυγῆς ἀπὸ τὰ «βρόχια» τῆς Μαδρίτης ἀλλὰ καὶ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως.
Ἄν ἡ Μεγάλη Βρεττανία ἀπεχώρησε ἀπὸ αὐτὴ, τοῦτο ἐν πολλοῖς ὀφείλεται στὸ ὅτι ἤθελε νὰ κατασιγάσει τὶς ἀποσχιστικὲς τάσεις τῶν Σκωτσέζων. Ἄς ληφθεῖ ὑπόψη ὅτι τὸ κίνημα αὐτονομίας τῶν Βάσκων ἔχει σιγάσει ἐδῶ καὶ μερικὰ χρόνια, ἐπειδὴ οἱ Βάσκοι πέτυχαν νὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὶς οἰκονομικὲς δεσμεύσεις τῶν Βρυξελλῶν, ἀπορρίπτοντας τὰ δολώματα τῶν ἐπιδοτήσεων. Σήμερα ἔχουν, χάρη στὴν αὐτόνομη οἰκονομία τους, τὸ ὑψηλότερο βιοτικὸ ἐπίπεδο μεταξύ τῶν Ἱσπανῶν.
Πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτὴ πρέπει νὰ κινηθεῖ καὶ ἡ χώρα μας, ἀφοῦ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὰ πνιγηρὰ μνημόνια. Νὰ προωθήσει τὴν πολιτικὴ τῆς αὐτόνομης οἰκονομίας, μιᾶς οἰκονομίας πολλῶν κατευθύνσεων καὶ ἐπιπέδων, ποὺ νὰ ἐξασφαλίζει αὐτάρκεια στὰ πιὸ βασικὰ ἀγαθὰ, ἔστω κι ἄν χρειαστεῖ νὰ ληφθοῦν ἀρχικὰ κάποια μερκαντιλιστικὰ μέτρα, ποὺ ἤδη ἄρχισε νὰ τὰ ἐφαρμόζει ὁ Τράμπ.
Μιὰ αὐτόνομη καὶ ὄχι ἑτεροκαθοριζόμενη οἰκονομία προϋποθέτει καὶ μιὰ αὐτόνομη παιδεία. Εἶναι ἀπαράδεκτο, βάσει τῶν περιβόητων «πρότζεκτ» καὶ ἄλλων ταπεινωτικῶν ὁδηγιῶν, κάποια ὑπόπτων συμφερόντων εὐρωπαϊκὰ γραφεῖα ἤ ἀλλογενῆ ἱδρύματα νὰ καθορίζουν τὸ τὶ θὰ διδάσκεται στὰ σχολεῖα μας καὶ πῶς θὰ μορφώνονται τὰ παιδιὰ μας.
Εἴδαμε πρὸ καιροῦ τὸ χάλι τῆς νεολαίας ποὺ μυρμηκηδὸν σωρεύτηκε στὰ καταστήματα ἠλεκτρονικῶν εἰδῶν γιὰ νὰ τιμήσει τὴ «Μαύρη Παρασκευὴ». Δὲν ἔχω ἀντίρρηση νὰ διδάσκεται στὰ παιδιὰ μας «Ὁ Κολυμβητὴς τοῦ Καρτεσίου» ἀλλὰ παράλληλα ἐπιθυμῶ οἱ νέοι νὰ ἀποκτοῦν δυνατότητες «Δηλίου Κολυμβητοῦ», ὥστε νὰ μποροῦν νὰ κολυμποῦν στὰ βαθιὰ νερὰ καὶ ὄχι νὰ «πλατσουρίζουν» στὰ ρηχὰ νερὰ.
Κων/νος Ν. Μουρούτης
Πηγή: