Οι σκεπτικιστές της αυξανόμενης ατζέντας «πρόληψης, ετοιμότητας και αντίδρασης σε πανδημίες» (PPR) γιόρτασαν πρόσφατα, προαναγγέλλοντας μια αντιληπτή «ήττα» των αμφιλεγόμενων τροποποιήσεων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) στον Διεθνή Υγειονομικό Κανονισμό.
Αν και οι προτεινόμενες τροποποιήσεις θα είχαν αναμφίβολα επεκτείνει τις εξουσίες του ΠΟΥ, αυτή η εστίαση στον ΠΟΥ αντικατοπτρίζει μια στενή άποψη για την παγκόσμια υγεία και τη βιομηχανία πανδημίας.
Ο ΠΟΥ είναι σχεδόν “μικρός” παίκτης σε ένα πολύ μεγαλύτερο παιχνίδι συμπράξεων δημόσιου-ιδιωτικού τομέα και οικονομικών κινήτρων που οδηγούν το τρένο της πανδημίας.
Ενώ ο ΠΟΥ εργάζεται στο προσκήνιο, η βιομηχανία πανδημίας αναπτύσσεται για πάνω από μια δεκαετία και η επέκτασή της επιταχύνεται αμείωτη.
Άλλοι σημαντικοί παράγοντες, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, συνασπισμοί πλούσιων κρατών στην G7 και την G20 και οι εταιρικοί εταίροι τους, εργάζονται σε έναν κόσμο που υπόκειται λιγότερο στη διαφάνεια· έναν κόσμο όπου οι κανόνες είναι πιο χαλαροί και η σύγκρουση συμφερόντων υπόκειται σε λιγότερο έλεγχο.)εδώ δεν αφαιρείται ο Βασικότατος και ρυθμιστικός ρόλος του Βατικανού…)
Εάν η παγκόσμια κοινότητα υγείας πρόκειται να διαφυλάξει τη δημόσια υγεία, πρέπει επειγόντως να κατανοήσει την ευρύτερη διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη και να αναλάβει δράση για να την σταματήσει. Η πανδημία πρέπει να σταματήσει με το βάρος των αποδείξεων και τις βασικές αρχές της δημόσιας υγείας.
Ο κόσμος καλείται να φοβάται τις πανδημίες. Η αύξηση του κοινωνικοοικονομικού κόστους της κρίσης COVID-19 προβάλλεται ως δικαιολογία για την αυξημένη εστίαση στη χρηματοδότηση των (PRP-Pandemic Readiness Preparennes). Οι εκκλήσεις για «επείγουσα» συλλογική δράση για την αποτροπή της «επόμενης» πανδημίας βασίζονται σε συστημικές «αδυναμίες» που υποτίθεται ότι αποκαλύφθηκαν από τον COVID-19.
Καθώς ο ΠΟΥ προχώρησε στην πίεσή του για μια νέα «συνθήκη» πανδημίας κατά τη διάρκεια του 2021, τα μέλη της G20 συμφώνησαν να συστήσουν μια κοινή ειδική ομάδα οικονομικών και υγείας για να «ενισχύσουν τη συνεργασία και την παγκόσμια συνεργασία σε θέματα που σχετίζονται με την πρόληψη, την ετοιμότητα και την αντιμετώπιση πανδημιών».
Μια έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΠΟΥ που εκπονήθηκε για την κοινή ειδική ομάδα της G20 εκτιμά ότι θα απαιτούνται 31,1 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για μελλοντικές PPR, συμπεριλαμβανομένων 10,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως σε νέα διεθνή χρηματοδότηση για τη στήριξη των αντιληπτών κενών χρηματοδότησης σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος.
Το Παγκόσμιο Ταμείο, ο κύριος διεθνής χρηματοδότης της ελονοσίας, της φυματίωσης και του AIDS – που έχουν συνολική ετήσια θνησιμότητα άνω των 2,5 εκατομμυρίων – διανέμει επί του παρόντος μόλις 4 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για τις τρεις ασθένειες μαζί.
Σε αντίθεση με το COVID-19, αυτές οι ασθένειες προκαλούν σημαντική θνησιμότητα σε χώρες χαμηλότερου εισοδήματος και σε νεότερες ηλικιακές ομάδες, χρόνο με το χρόνο.
Η ίδρυση του ταμείου προχώρησε με εκπληκτική ταχύτητα και εγκρίθηκε στις 30 Ιουνίου από το Διοικητικό Συμβούλιο της Παγκόσμιας Τράπεζας. Μια σύντομη περίοδος διαβούλευσης προηγείται της αναμενόμενης έναρξης τον Σεπτέμβριο.
Μέχρι σήμερα, δωρεές συνολικού ύψους 1,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων έχουν δεσμευτεί από κυβερνήσεις, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και διάφορα ιδιωτικά και μη κυβερνητικά συμφέροντα, συμπεριλαμβανομένου του Ιδρύματος Bill &Melinda Gates, του Ιδρύματος Rockefeller και του Wellcome Trust.
Η αποτυχία του ΠΟΥ να ακολουθήσει τις δικές του προϋπάρχουσες οδηγίες για την πανδημία υποστηρίζοντας τα lockdown, τα μαζικά τεστ, το κλείσιμο των συνόρων και το πρόγραμμα μαζικού εμβολιασμού COVAX πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων έχει δημιουργήσει τεράστια έσοδα για τους κατασκευαστές εμβολίων και τη βιομηχανία βιοτεχνολογίας, των οποίων οι εταιρείες και οι επενδυτές συμβάλλουν σημαντικά στον ΠΟΥ.
Αυτή η προσέγγιση έχει παραλύσει τις οικονομίες, έχει βλάψει τα υπάρχοντα προγράμματα υγείας και έχει εδραιώσει περαιτέρω τη φτώχεια στις χώρες χαμηλού εισοδήματος.
Οι πρόσφατα ιδρυθέντες οργανισμοί υγείας που ασχολούνται με τον εμβολιασμό και τις πανδημίες, όπως ο Gavi και ο CEPI, φαίνεται να έχουν μεγάλη επιρροή από την αρχή. Το CEPI είναι πνευματικό τέκνο του Μπιλ Γκέιτς, του Τζέρεμι Φάραρ (διευθυντής του Wellcome Trust) και άλλων στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ υπέρ του lockdown.
Ξεκίνησε στο Νταβός το 2017, ο CEPI δημιουργήθηκε για να βοηθήσει στην προώθηση της αγοράς εμβολίων επιδημίας. Δεν είναι μυστικό ότι ο Μπιλ Γκέιτς έχει σημαντικούς ιδιωτικούς οικονομικούς δεσμούς με τη φαρμακευτική βιομηχανία, εκτός από εκείνους του ιδρύματός του. Αυτό θέτει σαφώς ένα ερωτηματικό σχετικά με τον φιλανθρωπικό χαρακτήρα των επενδύσεών του.
Ωστόσο, αυτό διαψεύδεται από την πραγματικότητα, καθώς ο ΠΟΥ απαριθμεί μόνο 5 «πανδημίες» τα τελευταία 120 χρόνια, με την υψηλότερη θνησιμότητα να συμβαίνει στην πανδημία γρίπης H1N1 («ισπανικά») του 1918-19, πριν από τα αντιβιοτικά και τη σύγχρονη ιατρική. Εκτός από τον COVID-19, το ξέσπασμα της «γρίπης των χοίρων» το 2009-10, το οποίο σκότωσε λιγότερους ανθρώπους από ένα κανονικό έτος γρίπης, είναι η μόνη «πανδημία» τα τελευταία 50 χρόνια.
Μια τέτοια μυωπική εστίαση στον κίνδυνο πανδημίας θα κάνει ελάχιστα για την αντιμετώπιση των πιο σοβαρών αιτιών ασθένειας και θανάτου και αναμένεται να επιδεινώσει τα πράγματα για τους ανθρώπους που βιώνουν τις πιο ακραίες μορφές κοινωνικοοικονομικής μειονεξίας.
Εάν ο κόσμος θέλει πραγματικά να αντιμετωπίσει τη συστημική αδυναμία που αποκάλυψε ο COVID-19, πρέπει πρώτα να καταλάβει ότι αυτό το τρένο της πανδημίας δεν είναι καινούργιο. τα θεμέλια για την καταστροφή της παγκόσμιας δημόσιας υγείας με βάση την κοινότητα και τη χώρα ξεκίνησαν πολύ πριν από το COVID-19.
Όπως πολλοί ισχυρισμοί που διατυπώνονται σχετικά με το COVID-19, αυτός ο ισχυρισμός δεν έχει βάση αποδεικτικών στοιχείων – η προέλευση του COVID-19 παραμένει εξαιρετικά αμφιλεγόμενη και τα δεδομένα του ΠΟΥ δείχνουν ότι οι πανδημίες είναι ασυνήθιστες, ανεξάρτητα από την προέλευσή τους.
Κανένα από τα «αντίμετρα» δεν έχει αποδειχθεί ότι μειώνει σημαντικά την εξάπλωση του COVID-19, ο οποίος είναι πλέον παγκοσμίως ενδημικός.
Η αυξημένη επιτήρηση θα εντοπίσει φυσικά περισσότερα «δυνητικά επικίνδυνα παθογόνα», καθώς παραλλαγές ιών προκύπτουν συνεχώς στη φύση. Κατά συνέπεια, ο κόσμος αντιμετωπίζει ένα ατελείωτο παιχνίδι αναζήτησης και θα βρείτε, με ατελείωτα κέρδη για τη βιομηχανία.
Τελικά, αυτό το νέο “ταμείο: πανδημίας θα βοηθήσει να συνδεθούν οι χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος στην αυξανόμενη παγκόσμια γραφειοκρατία της πανδημίας. Ο μεγαλύτερος συγκεντρωτισμός της δημόσιας υγείας θα συμβάλει ελάχιστα στην αντιμετώπιση των πραγματικών αναγκών υγείας των ανθρώπων σε αυτές τις χώρες.
Εάν επιτραπεί στο τρένο της πανδημίας να συνεχίσει να αυξάνεται, οι φτωχοί θα γίνουν φτωχότεροι και οι άνθρωποι θα πεθάνουν σε αυξανόμενους αριθμούς από πιο διαδεδομένες ασθένειες που μπορούν να προληφθούν. Οι πλούσιοι θα συνεχίσουν να κερδίζουν, τροφοδοτώντας παράλληλα τον κύριο παράγοντα κακής υγείας στις χώρες χαμηλότερου εισοδήματος — τη φτώχεια…
Το αποτέλεσμα: Οι πλείστοι πληβείοι και λιγοι Πατρίκιοι,με απόλυτο έλεγχο όχι μονο της υγείας ,της οικονομίας άλλα και της ζωης σε ηθικό,πολιτισμικό και θρησκευτικό επίπεδο.
Έτσι ,χρεώστες είμαστε στο να πορευτούμε κατα συνείδηση και με επιλογή Αληθείας,Υγείας και Ζωής!
Με εκτίμηση,
Κωσταντινος Ν. Μουρουτης
Πηγή: