“Κοιμήθηκα και είχα γύρω μου φίλους…

….Ξύπνησα και είδα γύρω μου μονο λύκους…Δεν ξέρω αν οι λύκοι είχαν φάει τους φίλους ή οι φίλοι είχαν γίνει λύκοι…Το Καλό είναι πιο ενδιαφέρον από το Κακό γιατί είναι πιο δύσκολο.

Μην κτυπάς λοιπόν καθόλου αν είναι δυνατό να το αποφύγεις με αξιοπρέπεια. Αλλά ποτέ μην κτυπάς απαλά. Αν ένας λοιπόν γάιδαρος σε κλωτσήσει, δεν έχει νόημα να τον κλωτσήσεις και εσύ.Επειδή…Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για τις υποθέσεις των άλλων μόνο όταν δεν αισθάνονται καλά με τις δικές τους υποθέσεις.

Η αξιοπρέπεια φαίνεται να είναι μια κατάσταση που είναι πολύ πιο εξουθενωτικό να τη διατηρήσεις από την αντίθετή της. Αυτοί που το καταφέρνουν φαίνεται ότι χρειάζονται μια αποβλακωτική ποσότητα ύπνου.

Το να αντέχεις λοιπόν την ήττα με αξιοπρέπεια, να υπομένεις την κριτική με ψυχραιμία, να δέχεσαι τιμές με μετριοφροσύνη —όλα αυτά είναι ενδείξεις ωριμότητας και μεγαλείου.

Όταν όμως ο υπομονετικός ΄άνθρωπος κάνει “μπάμ” τότε δεν γυρίζει πίσω να δεί ,ούτε καν το μέγεθος της καταστροφής.

Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία…Διότι φίλε μου ειναι δόκιμο…Να μην ενδιαφέρεσαι για τον αριθμό, αλλά για την ποιότητα των θαυμαστών,φίλων ή ακόλουθων σου. Το να μην αρέσεις στους μικρόψυχους, αποτελεί τίτλο τιμής.

Έχω μάθει στη ζωή μου ότι είναι οι αδύναμοι που είναι ανελέητοι και πως την ευγένεια θα πρέπει να την περιμένουμε μόνο από τους δυνατούς.

Το σημαντικό δεν είναι τι γνώμη έχουν αυτοί οι αδύναμοι, ελεεινοί και ποταποί ανθρωπίσκοι για εμένα, αλλά τι γνώμη έχω εγώ γι’ αυτούςΔεν έχω πρόβλημα συμπεριφοράς φίλε μου, έχω απλά προσωπικότητα που δεν μπορείς να χειριστείς..Ακόμα κι αν απλώς ονειρεύεσαι εσυ ανθρωπάκο,ότι με δέρνεις, καλύτερα να ξυπνήσεις και να ζητήσεις συγγνώμη.

Οι μεγάλες ψυχές δεν είναι εκείνες που έχουν λιγότερα πάθη και περισσότερες αρετές από τις κοινές ψυχές, αλλά εκείνες που έχουν μεγάλoυς στόχους.

Υπάρχουν μόνο τρία πλάσματα άξια σεβασμού: ο ιερέας, ο πολεμιστής, ο ποιητής. Να γνωρίζεις, να σκοτώνεις, να δημιουργείς.

Όσο πιο ψηλά πετάμε, τόσο πιο μικροί φαινόμαστε σ’ αυτούς που δεν μπορούν να πετάξουν.Βλέπουμε λοιπόν τους αετούς να πετούν ψηλά μόνοι τους, ενώ τα πρόβατα μαζεύονται σε κοπάδι.

Οι ανώτεροι άνθρωποι είναι όπως οι αετοί που χτίζουν τις φωλιές τους ψηλά, σε απρόσιτα σημεία.

De minimis non curat praetor.

Κωνσταντίνος Ν. Μουρούτης