Τι έγκλημα έχουμε κάνει άραγε για να αξίζουμε να γεννηθούμε;
Πεπρωμένο: Η πρόφαση ενός τυράννου για το έγκλημα και η δικαιολογία ενός χαζού για την αποτυχία….Πολλοί χωρίς τιμωρία, κανένας χωρίς αμαρτία…
Η κοινωνία τούτη φίλοι μου ,προετοιμάζει το έγκλημα. Ο εγκληματίας το διαπράττει. Ο ένοχος ενός εγκλήματος πληροί τρεις προϋποθέσεις: είχε κίνητρο, είχε τα μέσα και είχε και την ευκαιρία.
Εγκληματίας όμως είναι κάποιος με αρπακτικά ένστικτα που δεν έχει αρκετό κεφάλαιο για να ιδρύσει μια ανώνυμη εταιρεία. Πίσω από κάθε μεγάλη περιουσία κρύβεται ένα έγκλημα. Το μυστικό των μεγάλων περιουσιών χωρίς προφανή αιτία είναι ένα έγκλημα που έχει ξεχαστεί, επειδή έχει γίνει σωστά.
Η τιμωρία ( η οποία σε τούτη τη χώρα δεν υφίσταται!)δεν είναι πια της μόδας γιατί δημιουργεί διακρίσεις που για τη δημοκρατική νοοτροπία μας είναι απαράδεκτες. Προτιμούν μια ανούσια συλλογική ενοχή αντί για μια ουσιαστική ατομική ευθύνη.
Προσωπικά…Μισώ τους εγκληματίες που στηρίζονται επάνω στους νόμους τους άνομους…
Έτσι λοιπόν…Η θανατική ποινή είναι λάθος θεραπεία για το έγκλημα, όπως η φιλανθρωπία είναι λάθος θεραπεία για τη φτώχεια. Βλέπεις…Είναι εγκληματικό να κλέψεις ένα πορτοφόλι, τολμηρό να κλέψεις μια περιουσία και μεγαλειώδες να κλέψεις ένα στέμμα. Η κατηγορία μειώνεται όσο η ενοχή μεγαλώνει…
Ω, Ελευθερία! πόσα εγκλήματα γίνονται στο όνομά σου. Η φτώχεια είναι ο γονιός της επανάστασης και του εγκλήματος. Αν η φτώχεια λοιπόν είναι η μητέρα του εγκλήματος, η έλλειψη κοινής λογικής είναι ο πατέρας.και απο την ΕΛΛΕΙΨΗ αυτής,πόσοι μα πόσοι δεν πάσχουν! Και δη ,με τα των “εκλογών”!
Όσο λοιπόν πιο πολύ μεγαλώνεις το φόβο για τα ναρκωτικά και το έγκλημα, τους μετανάστες και τους εξωγήινους, τόσο περισσότερο ελέγχεις τους ανθρώπους.
Η ιστορία θα τους καταγράψει όλη τη φάρα τούτη ,ή σαν τους καλύτερους πολιτικούς όλων των εποχών ή σαν τους μεγαλύτερους εγκληματίες. Πολιτική και έγκλημα είναι το ίδιο πράγμα.
Η πολιτική είναι ένας χώρος με χαμηλές προσδοκίες και περίεργα μέτριες απαιτήσεις, όπου όλοι είναι καλοί, εκτός αν είναι εγκληματίες, και όλοι είναι σοφοί, εκτός αν είναι –σε γελοίο βαθμό– κάτι άλλο.
Μην ξεχνάτε πως….Το οργανωμένο έγκλημα έχει διαφορετικά ονόματα ανά τον κόσμο. Στην Ιταλία ονομάζεται «Kαμόρα», στην Αμερική «Μαφία» και στη Ελλάδα… εκάστοτε κυβέρνηση!
Πώς ορίζεται η νόμιμη αρπαγή; Αρκετά απλά:
Παρατηρήστε αν ο νόμος παίρνει από κάποιους αυτό που τους ανήκει και το δίνει σε άλλους στους οποίους δεν ανήκει. Παρατηρήστε αν ο νόμος ωφελεί έναν πολίτη σε βάρος κάποιου άλλου κάνοντας ό,τι ο πολίτης ο ίδιος δεν θα μπορούσε να κάνει χωρίς να διαπράξει έγκλημα.
Είμαστε έτοιμοι να διαπράξουμε τα χειρότερα εγκλήματα κατά του τόπου μας και να αποδώσουμε την ευθύνη σε κάποιους τρίτους. Σε κάποιους ανθέλληνες. Ενώ οι χειρότεροι ανθέλληνες είμαστε εμείς… Η Ελλάδα των αεριτζήδων.
Μάζεψε απο την αλλη, μια ομάδα ανθρώπων με κριτήριο τα ισχυρά “θρησκευτικά” τους φρονήματα, και θα έχεις –εγγυημένα– μια νοσηρή κατάσταση, εκφρασμένη με εγκλήματα, ανωμαλία, παράνοια.
Τα θρησκευτικα-“χριστιανικά” μαντριά ,ειναι οι τόποι που μαζευονται οι πλειστοι με ψυχικές διαταραχές ,αποτελούν πλέον τα έγκυρα ψυχιάτρεια,οποία μέρα και αν έχουν αποφασίσει ότι είναι… “η μερα του κυρίου τους”!
Η ανοχή γίνεται έγκλημα όταν εφαρμόζεται στο κακό…και πόσο το ανέχονται οι θρησκευτικοί παρανοικοί!
Αυτός που “συγχωρεί” το έγκλημα γίνεται συνένοχος.Οι άνθρωποι κοκκινίζουν λιγότερο για τα εγκλήματά τους όμως απ’ ό,τι για τις αδυναμίες τους και τη ματαιοδοξία τους.
Αν ένας άνθρωπος σήμερα εφάρμοζε κατά γράμμα τη διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης, θα χαρακτηριζόταν εγκληματίας. Αν ακολουθούσε κατά γράμμα τη διδασκαλία της Καινής Διαθήκης θα χαρακτηριζόταν παράφωνων.
Η ηθική ενός ανθρώπου πρέπει να βασίζεται στη συμπάθεια, στην παιδεία, στις κοινωνικές σχέσεις. Καμιά θρησκευτική θεμελίωση δεν χρειάζεται. Είναι πολύ μικροπρεπές να πρέπει να παρακινείται ο άνθρωπος από το φόβο της τιμωρίας του ή από την ελπίδα για ανταμοιβή μετά θάνατον…
Με εκτίμηση,
Κωνσταντίνος Ν. Μουρούτης